KOŚCIÓŁ MARYI MATKI KOŚCIOŁA
zbudowany w latach 1795-1798 w miejsce rozebranego zamku książęcego. Pierwotnie był to kościół ewangelicki, wzniesiony wg. projektu Karla Gottharda Langhansa (projektanta m.in. Bramy Brandenburskiej), w stylu klasycystycznym. Górne kondygnacje wieży, zaprojektowano w odmiennych porządkach architektonicznych – doryckim i jońskim.
Wnętrze kościoła z trzema kondygnacjami empor założonych na planie owalu nawiązuje do tradycji kaplic pałacowych, jak np. w Wersalu oraz budownictwa teatralnego. Cechą charakterystyczną świątyni jest duża ilość okien wpuszczających światło z trzech stron oraz jeden tylko ołtarz główny. Został on przeniesiony po 1982 r. z poklasztornego kościoła pw. Niepokalanego Poczęcia NMP. Zasługuje na uwagę ze względu na swoją barokową formę i obraz przedstawiający Maryję Niepokalanie Poczętą.
Po II wojnie światowej kościół przestał pełnić funkcje sakralne w 1962 r., kiedy luteranie przekazali go władzom miejskim. Użytkowany był m.in. jako magazyn i sklep meblowy. W 1973 r. pożar strawił hełm wieży. Po tym wydarzeniu obiekt przekazano parafii rzymsko-katolickiej, która przeprowadziła odbudowę świątyni. Od 1979 r. funkcjonuje jako kościół rzymsko-katolicki, a od 1981 r. jako parafialny pw. Maryi Matki Kościoła.
KOŚCIÓŁ ŚW. TRÓJCY
Rzeczywista data budowy kościoła nie jest znana. Przypuszcza się, że powstał w końcu XIII w. najprawdopodobniej jako kaplica zamkowa. Później przez wiele lat pełnił funkcję kaplicy cmentarnej połączonej z murami obronnymi i miejską bramą. Na przestrzeni kilku wieków był wielokrotnie przebudowywany. Obecnie jest to budowla o zróżnicowanej sylwetce złożonej z ośmiobocznego korpusu i kwadratowej wieży. W przyporach kościoła znajdują się dwa renesansowe kamienne epitafia przedstawiające córeczki mieszczan dzierżoniowskich, których głowy wieńczą wiankami anioły.
W miejscu, w którym znajduje się kościół, według starego przekazu rzymski dowódca Luca zbudował świątynię pogańską nazwaną później jego imieniem. Kościół był częściowo przebudowany w 1598 r., kolejnych remontów dokonano w latach 1851-53 (po pożarze dachu w 1834 r.).
Po II wojnie światowej kaplica była zaniedbana, w 2004 r., przeprowadzono gruntowne prace remontowe. W tym samym roku kościół został poświęcony, a ksiądz prałat Stanisław Majda zapoczątkował w niej kult Miłosierdzia Bożego, sprowadzając relikwie św. Siostry Faustyny Kowalskiej oraz obraz Jezusa Miłosiernego wg jej wizji.
KOŚCIÓŁ NIEPOKALANEGO POCZĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY –
Wzniesiony zapewne w XIV w. przez zakon augustianów-eremitów. Zbudowany z łamanego kamienia (gnejs sowiogórski) i cegły w stylu gotyckim. We wnętrzu na uwagę zasługuje barokowa empora oraz niepolichromowana ambona z wizerunkiem czterech ewangelistów na koszu i Chrystusem Pasterzem na baldachimie.
W obecnym kształcie jest to gotycka oskarpowana bryła o rzucie wydłużonego prostokąta z wielobocznym, niewyodrębnionym z całości prezbiterium. Kościół przykrywa dwuspadowy dach ze strychowymi okienkami, pozostałością z przebudowy z 1717 r.
Początkowo świątynia była kościołem przyklasztornym zakonu augustianów, którzy opuszczając miasto sprzedali go w 1525 r. Funkcjonował pod wezwaniem św. Marka Ewangelisty (niektóre źródła podają wezwanie św. Piotra i Pawła). W 1713 r. kościół przejęła parafia św. Jerzego. Klasztor wielokrotnie zmieniał swoją funkcję. Był m.in. magazynem, warsztatem rzemieślniczym, wozownią miejscowego garnizonu i remizą strażacką.
Od niedawna w budynku znajduje się siedziba Caritasu. W 1965 r. kościół został wpisany do rejestru zabytków. Obecnie jest miejscem wieczystej adoracji Przenajświętszego Sakramentu.
